طراحی شیرینی‌سرای کارو - قائمشهر
پروژه‌ی "شیرینی‌سرای کارو" در بافت متراکم قائمشهر، فراتر از یک مداخله‌ی کالبدی ساده، خود را به مثابه‌ی یک پایان‌نامه در باب لایه‌بندی عمودی زیستار و معماری فرآیند مطرح می‌کند. ایده‌ی محوری، خلق یک «پوسته‌ی زنده» است که یک دیالکتیک ظریف میان خلق (تولید)، تجارت و سکونت برقرار سازد. در سطح همکف، با بازسازی هدفمند، فضای تجاری به یک ویتراژ حسی بدل می‌شود، جایی که شفافیت بصری آن، فرآیند تولید نان تازه و دسترسی به انبار استراتژیک را در معرض دید می‌گذارد و این طبقه را به آستانه‌ی تعامل با شهر تبدیل می‌کند. این بنا، با استعاره‌ی «لایه به لایه»، جریان فرآیند تولید را از مواد اولیه تا محصول نهایی، به شکل یک کُل منسجم در جداره‌ی بنا حضور می‌بخشد.
به سمت بالا، بنا به یک توالی عمودی عملکردی تبدیل می‌شود که سازماندهی سلسله مراتبی کارگاه‌های تولیدی را بر اساس نیازهای محیطی (از رطوبت کیک‌های تر در طبقه‌ی اول تا دمای ملایم کارگاه شیرینی خشک در طبقه‌ی دوم) تثبیت می‌کند تا از بهره‌وری حرارتی و استاندارد فرآیند تولید صیانت شود. این عمودی‌سازی فرآیند در طبقه‌ی سوم، به پلکان استراتژیک مدیریتی و ماژول بسته‌بندی منتهی می‌گردد که نظارت بصری را بر کل سیستم ممکن می‌سازد. در نهایت، در اوج این کالبد ناطق، طبقه‌ی چهارم به عنوان یک بوم سکونت خودمختار، با سه اتاق خواب و تراس، قرار می‌گیرد. این واحد مستقل، با تکیه بر فیلترهای صوتی و حرارتی هوشمند، نماد تعادل میان وظایف و تداوم زندگی در محیط کار است.
"شیرینی‌سرای کارو" در نهایت، یک طراحی آوانگارد است که با تاکید بر عملکردگرایی متناسب به دنبال عبور از مفهوم سنتی حجم صامت بوده و به یک لندمارک حسی بدل می‌شود. این پروژه نه تنها وظایف خود را به درستی انجام می‌دهد، بلکه با تأکید بر اصول زیستار معماری، یک قلمرو سایه‌روشن را برای جامعه خلق می‌کند که در آن، هویت جمعی در تعامل با کالبد معماری به صورت مستمر بازآفرینی می‌شود و در نهایت ارتقاء کیفی زندگی شهری را به ارمغان می‌آورد.